4 Mayıs 2012 Cuma

Çoraplarım neden hala ayağımda bunun da bir açıklaması var mı?

Yanlışı görüp de üzerine gitmediğim anlar sonradan kendime daha çok kızdığım anlar olmuştu hep. Yani o orada oturuyor ben burada ama içim huzursuz, o ortama ait değilim, konumlandırma yanlış, yine de görünce mutlu oluyorum lakin yürümüyor. Ne diye ben yokken o var diye orada durayım ki? Hayır bu egoistçe bir yaklaşım hiç değil. Bence oluşlar hep iki kişiliktir çünkü tanrı ile ben, ben ile sen, sen ile dünya. 'Ol' ve 'Öl' arasında geçen bu zaman diliminde de olmadan geçen her an günah yine bana göre.

Peki ya benim çoraplarım neden hala ayağımda, bunun da bir açıklaması var mı? İçinde bir isim geçiyor diye bir şarkıyı daha fazla sevmemin? Kapılardan sağ ayakla girmemin? Boynumda çıkan leke ile yalnız hissetmemin? Her şeyin bir bağlantısı var mı yoksa her şey kendine has mı?

Yakalanmamak güzel ama esas düşersen kimse seni yakalayamaz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder