Susmak, bir kendini bilmeme halinden çok dinlemek halidir benim için. Yahut karşındakinin rahatsız olacağını düşündüğün anlarda kendine göre doldurması için verdiğin boş sayfadır. En yalın haliyle müziktir benim için susmak her şeyi anlamlı kılmaktır.
Ama düşünüyorum şimdi hata mı ediyorum diye. Ben sustukça başarısız ressamlar kendi fırçalarını vurmak için yarışıyorlar tuvale. İşin kötüsü tuval benim olduğumdan sonrasında izlemekte bana kalıyor.
Oysa çok basittir yargılamadan önce söz verme hali. Ben demiyorum ki ortada yanlış yahut doğru yok ama nasıl? Faşizmi dilden çok beyinde uygulamak niye? En büyük günahlar neden hep yargılanmadan kabul edilenler? Çok mu soru sorar oldum?
İnsanların hakkında ne söylendiğine zerre önem vermem benim için kişinin söyledikleri önemlidir kısaca. Lakin artık öyle bir hal aldık ki söylenilenlere önce biz inanıp ona göre var olmaya başladık. Facebook aslında bu mudur? Müge Anlı beni de suçlasa güzel olmaz mı?
İçimden geçen tüm sinirlerimi aldırıp bir kaç kişinin önüne geçip sadece dinlemek çünkü biliyorum 'önce söz vardı'. Konuşurken kendinizi dinleyen belki böylece kolay yoldan erdemli olursunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder