''biliyorum lir sızmıyor şakaklarımdan
ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok
annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum
modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
mıknatıssız bir pusula olarak''
İnsanın şuuru ateşi 40 civarına gelince daha bir yerine geliyor ya da pardon unuttum ben insan değilim... sadece ben de öyle oluyor. Kendine en yaklaştığın anlar hep miden ağrıyor. Seninle ya da sensin pek farklı değil. İşte öyle bir an da bazen aklına bir mısra takılır, bütün bir şiiri okursun, kelimesi kelimesine okursun ama bir yeri vardır ah dersin ben yazsam böyle olmazdı...
Takıntılı parçalara bayılıyorum ama en rahat yaptığım şey kabahati kendimde bulduran şeyleri seçip beğenmek. Gelecek yakın bir ilişkim var bana uzanınca her şeyi anlatıyor ama çekingenlik bu kendimi soramıyorum ama geçen gün ağzından kaçırdı 55'e yakın öleceğim.
Bugün 12 eylül. 11 demiştin geçti. He ben ölmedim yaşıyorum. Ben ve diyebilmek isterdim biz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder